Zespół Szkół w Koziegłowach

informacje ogólne

Kto w dzisiejszym świecie odnosi sukcesy? Zależy co zrozumiemy przez sukces, dla każdego z nas będzie to coś innego, dla jednych pieniądze, dla innych sława, a jeszcze dla innych założenie rodziny. Według mnie prawdziwy sukces w życiu odnoszą osoby, które czerpią z niego satysfakcję, które potrafią powiedzieć, że są szczęśliwe. Jakiś czas temu mądre głowy wprowadziły pojęcie inteligencji emocjonalnej. Po latach odrzucania emocji i kładzenia głównego nacisku na rozwój umysłowy, ktoś zauważył, że człowiek jest nie tylko istotą rozumną, ale też czującą. Mózg emocjonalny to taka pozostałość po czasach kiedy od szybkiego podjęcia decyzji ucieczka-walka zależało nasze życie i zdrowie. Wtedy też trzymanie się razem i pomoc w ciężkich chwilach pomagała przetrwać tak słabym i mizernie wyposażonym przez naturę zwierzętom, jakimi jesteśmy. Mniej więcej w czasie kiedy zeszliśmy z drzewa zaczął się rozwijać nasz mózg „myślący”. Zobaczyliśmy ile daje nam korzyści główkowanie i to właśnie ono sprawiło, że dziś my podporządkowaliśmy sobie cały świat. Inteligencja emocjonalna jest połączeniem właśnie tych dwóch naszych mózgów. Im wyższa tym efektywniej ze sobą współdziałają. Badania udowodniły, że wysoki iloraz inteligencji nie wystarczy do odnoszenia sukcesów, potrzebna jest jeszcze wiedza i co najważniejsze sztuka zarządzania emocjami. Szef, który ma specjalistyczne wiadomości, ale jest też wybuchowy, nie potrafi zrozumieć pracownika, krytykuje i nie potrafi docenić nie zdobędzie wartościowych pracowników dzięki którym osiągnie sukces. Podobnie dzieci, nawet z niższym ilorazem inteligencji, ale bardziej empatywne, potrafiące budować relacje emocjonalne zdobywają lepsze oceny w szkole niż dzieci, które potencjał umysłowy mają większy, ale nie radzą sobie z emocjami.

Niestety w przeciągu ostatnich lat widać, że dzieci coraz gorzej radzą sobie ze swoimi uczuciami i coraz gorzej odnajdują się w grupie. Gdzie szukać winy za taki stan rzeczy? W naszych czasach i w nas samych. Kiedyś ludzie pracowali cały dzień, najpierw w pracy potem w polu, dziś teoretycznie mają więcej czasu dla dzieci a mimo to dzieci mają coraz większe problemy ze sobą. Kiedyś co prawda rodzice fizycznie, byli mniej dostępni, ale młodzi ludzie cały czas spędzali z innymi, mieli grupę odniesienia, uczyli się zachowań międzyludzkich w naturalny sposób, obserwowali, wchodzili w interakcje, wyciągali wnioski. Dziś dzieci głównie wychowuje telewizor i komputer, od najmłodszych lat interakcji zamiast z ludźmi mają z telefonem. Dlaczego? Bo tak wygodniej, bo dorośli muszą zrobić masę różnych ważnych rzeczy.

Na szczęście kompetencje emocjonalno-społeczne mają to do siebie, że nie są nam dane od górnie, mamy na nie wpływ, możemy je rozwijaći pracować nad nimi praktycznie przez całe życie. Dlatego dzieci i młodzież, które z różnych powodów: osobowościowych, środowiskowych czy rozwojowych mają problemy z funkcjonowaniem w różnych sytuacjach społecznych, mają możliwość uczestniczenia w specjalistycznych zajęciach.

Kto najbardziej może skorzystać na zajęciach rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne:

-dzieci i młodzież, niepotrafiące zaadaptować się do nowych okoliczności,

-takie, których nieśmiałość przybrała taki rozmiar, że doprowadziła do izolowania się od rówieśników,

-z niską samooceną,

-po sytuacjach traumatycznych,

-dzieci z brakiem motywacji do nauki

-z objawami depresji, lub w trakcie kryzysów rozwojowych, jeśli potrzebują pomocy w przebrnięciu przez nie,

-u których nastąpił spadek aktywności,

-buntujące się przeciw normom i zasadom ustalonym w grupie

-jeśli występują różne zachowania destrukcyjne (agresja, przemoc, uzależnienia itp.)

Specjalista prowadzący zajęcia na podstawie obserwacji i diagnozy potrzeb uczestników, wybiera jakie umiejętności i zdolności ze sfery emocjonalno-społecznej będzie rozwijał z dziećmi. Dzięki swojej wiedzy potrafi określić na jakim etapie rozwoju społecznego i emocjonalnego są młodzi ludzie, pokierować zajęciami tak, aby doskonalenie umiejętności przebiegało w sposób naturalny. Z kolei jego wiedza na temat kryzysów rozwojowych i zachowań ryzykownych charakterystycznych dla danego wieku pozwala ocenić, co jest jeszcze normą a nad czym należy zaczęć pracę. Ważne jest aby zajęcia odbywały się w przyjaznej atmosferze a uczestnicy mieli zagwarantowane poczucie bezpieczeństwa. Formy, metody i techniki pracy są dobierane indywidualnie, aby czas zajęć wykorzystać optymalnie.

Dzięki rozwinięciu kompetencji emocjonalno-społecznym takich jak:

-rozpoznawanie i nazywanie emocji swoich i innych,

-świadomość własnych uczuć i umiejętne kierowanie nimi,

-budowanie pełnowartościowych głębokich relacji z ludźmi a konflikty, które są nie do uniknięcia, rozwiązywane w sposób pełen szacunku do swoich potrzeb i drugiej osoby,

-motywacja i wyznaczanie sobie ambitnych i jednocześnie możliwych do osiągnięcia celów,

-zminimalizowanie zachowań agresywnych oraz destrukcyjnych,

-świadomość swoich mocnych i słabych stron, co za tym idzie wysokie poczucie własnej wartości.

Dzięki tym umiejętnością my i nasze dzieci będziemy potrafili powiedzieć jestem szczęśliwym człowiekiem.